دل نوشته های سعید تاجیک

مستِ مستم از مِیِ خُمِّ غدیربر لبم زمزمه ى نعمَ الأميردل­ به دریا می­ زنم ؛ با ذکرِهو ...می خورَم با یک نَفَس مِی تا گلورقصِ مستی می­ کُنَم بی­ واهمه ...چون شده حیدر ، امامِ فاطمهدر دلم سیمایِ دلبر می­ کِشَمتا فَراسویِ جُنون پَر می­ کِشَممی­ زَنَم نعره به آوایِ جَـلی :مَنصَبَت بادا مبارک ، یاعلی مست و درویش و قَلَندَر پیشه­ اَمافتخارم بَس که حیــدر پیشه­ اَمباده ­نـــوشِ بادۀ آگــاهی­ اَمتا نفس دارم ، علی­ اللّــهی­ اَمسجده بر محرابِ ابرو می کُنَمسویِ درگاهِ علی ، رو می کُنَمهمچو مجنون قصدِ لیلا می کُنَمچون گـــدا او را تمنّا می کُنَمبا زبانِ عاشقی ، می­ خوانَمَشبا همهْ نالایقی ، می­ خوانَمَشگویَم ای معنــایِ مِفتاحُ­ الفَرَجیاعلی ای صاحِبِ شمشیرِ کَجیاعلی ای سوز و سازِ فاطمهای عبایَت جانمـــازِ فاطمهای سر زُلفِ تو صَد حَبلُ­ المَتینقبـلۀ قبـله ، خـداونـدِ زَمیـنرمزِ دین و همۀ ایمان توییشَک ندارم ، همۀ قرآن توییشاهکارِ خالقِ دُنیا توییجانشینِ خَتمُ­ الانبیاء توییجانِ زهرا ؛ فارغ از هستَم نَمابر درِ میخــانه پابَستَــم نَمـا حضرتِ خورشید ، ای ابرِ بهاربر کویرِ قلبِ من قَدری بِباردر غدیرَت ، نینوایی کُن مرا( اربعين ، كرببلايى كُن مرا )كُن عنايتى كه بيمارَت شومساكنِ كوىِ علمدارَت شومخرجِ اشك و شور و شينم را بِدهاذنِ روضه ى حسينم را بِده + نوشته شده در  سه شنبه سیزدهم تیر ۱۴۰۲ساعت 19:58&nbsp توسط سعید تاجیک  |  دل نوشته های سعید تاجیک...